چه می‌جویی تمام شعر را بدنبال گل مجنون که حتی بر دل لیلا نمیروید گل سنگی کجایی شاعر یک رو،از این دنیا از این دنیا که هر لحظه به چشمم میشود رنگی هزاران در دارد سینه ام اما نمیبارم من عادت کرده ام در خود ببارم وقت دلتنگی.