بی‌گمان روزی به پایان می‌رسد این شبِ سرد پر از زخم و گزند... یا که می‌سوزیم در آتش بی صدا یا که می‌مانیم تنها در خطا هرچه باشد راه ما کوتاه نیست جاده اما جز سکوت و آه نیست هر قدم، زخمی به جان ما زند هر نگاه آتش به خانه‌ها زند ما که بودیم از نخست آزادگان ! چون اسیریم این چنین از بندگان؟!... ساغر_احمدپور