این کشور خیلی چیزها ازم گرفت و در عوض هیچ چیز بهم نداد. یک آرامش داشتم که اونم دیگه ندارم. از ایران اومدم بیرون که از جامعه ی بیمار فرار کنم. جامعه ی این کشور هم داره جا پای ایران میگذاره. چه بسا بدتر دلم میخواد درسم که تموم شد برگردم و تو روستاهای جنوب دندانپزشک باشم. دندان درست کنم بجاش خرما و ماهی بگیرم. میدونم نمیشه. اما فکرش الان تسکین دردامه