Қарыз болып спокойна жүретін адамдарды түсінбеймін! Сұрасаң ашуланады. Мен оған қарыз сияқты ыңғайсызданамын. Кешіре салайын десең мына жақта өзің “қорада” жүрсің. Рамазан айында бәрін кешірдім деп ұмыта салсам бекен? Бірақ бала шағаны әрең сүйреп жүргенде олай да жасау қиын. Бас қатты! Проста ше ондай грузды ақыретке алып кеткім де келмейді. Ол адамдарға қиын болады кешірмесем(