04:04 امشب زينب بهم گفت چرا باز شعر نميگي؟! چرا باز دست به قلم نميشي؟! و به پيشنهاد زينب اين شعر رو كامل كردم شبیه او کسی رادر میان جمعيت دیدم دلم لرزید، اما بازهم باترس وتردیدم قدم هايم شتابان شد، دلم بي تاب و سرگردان به خود گفتم:محال است،كه شاید اشتباه ديدم نگاهش آشنا بودو صدايش همچويك رويا نفس هايم شتابان شد، دلم افتاددردريا میان موجی ازمردم، چو مه درسایه شد پنهان من او رادیدم و گم شد، به یک‌باره، در این طوفان قدم‌هایم دو دل بودند، قلبم بی‌قراري كرد ولی او بی‌خبر رد شد!..فقط عطري ز او جا ماند