1. ”Choroby zawodowe” - kregoslup, kark, nadgarstki. Wychodza tu proby dostosowania otoczenia ergonomicznie, co sie dzieje metoda prob i bledow. Jesli kupisz krzeslo, ktore sie jednak nie sprawdza, nie mozesz zamienic sie po dwoch miesiach z kolezanka, ktorej odpowiada. Pozostaje sprzedac i szukac dalej. 2. Mniejsza ilosc kontaktow spolecznych, ktora prowadzi wrecz do niecheci 3. Brak mikro-nauki od wspolpracownikow. Gadki w wirtualu nie wydaja mi sie tak efektywne przy mikro sprawach.

Duży próg wejścia, bo konkurencja duża.

Świąteczna premia kopertowa odebrana dopiero w maju 🤣

3 lata na zdalnej. Wady - żadne.

Izolacja, poczucie, że jest się w pracy nawet po pracy — po 2 latach oszalałam, w między czasie popadłam w depresję. Teraz pracuje hybrydowo i jest to dla mnie prawie idealne rozwiązanie. Full time w biurze też bym odchodziła od zmysłów, te dwa dni w domu robią robotę. Chociaż wciąż mam nawyk „zabierania pracy do domu” i lęku przed tym, że czegoś nie dokończyłam, albo gdybym miała przy sobie laptopa 24/7 to miałabym szansę zrobić coś lepiej. Dla perfekcjonistów praca zdalna potrafi dać w kość.