در شبی سرد، مردی تنها، میان چراغ خیابان‌ها و نور زرد خانه‌ها، تلوخوران، در میان شمشادها و سایه‌ها. با ریشی سفید از خاطرات پشت سر، در راه خانه‌ای بی‌روح، در سرمای آذر. غرق تماشای عشقِ پشت پنجره‌های رنگی، افسوس زخم‌های وطن، بر تن رویای زندگی. غریبه‌ای در میانه‌ی شهر، در فراق یک آغوش، حسرت گرمای نفسی، بر صورت مرد مدهوش. واله نوامبر 2024

串文

2024-11-21 17:20

讚

回覆

轉發

作者

Amir Valeh
amirvaleh

粉絲

串文

103+

讚

回覆

轉發

24小時粉絲增長

無資料

互動率

(讚 + 回覆 + 轉發) / 粉絲數

Infinity%

回覆 (BETA)

最先回覆的內容
發文後	用戶	內容
一小時內	꧁𝓐𝓶𝓮𝓷𝓮 𝓑𝓮𝓲𝓰 𝓜𝓸ℏ𝓪𝓶𝓶𝓪𝓭𝓲꧂ amen.beig.m	غربت، دریایی بی‌کران از زخم‌های بی‌نام است که هر موجش، قصه‌ای از عشق‌های ناکام دارد. در سکوتِ شب‌هایش، صدای شکست قلب‌هایی را می‌شنوی که میان مرزها گم شدند، دور از وطن، بی‌آغوش… و تنهایی، همچون سایه‌ای آغوش می‌گشاید تا زخم‌هایت را یکی‌یکی در ظلمتش گم کند. اما شاید… شاید جایی دور، چراغی روشن باشد، چراغی که نامش امید است. #آ_ب_م