Mam 2 latka, z jednej strony jest łatwiej bo już się komunikuje, robi dużo rzeczy sam, potrafi się sobą zająć, z drugiej trudniej bo muszę mieć oczy dookoła głowy, nie chce spać i chce rozrywki od rana do wieczora 😅 etap młodszego dziecka był dla mnie trudniejszy dokładnie z tych samych powodów tylko na odwrót (nie komunikował, nie umiał nic zrobić sam ale spał i był mniej ruchliwy)

Trzylatek ma taki sam wyrzut testosteronu jak nastolatek, dlatego daje popalić. Dwulatek to jeszcze nic w porównaniu do powyższego 🙈

Mi mówili najgorsze pierwsze trzy tygodnie potem trzy miesiące później że trzy lata. A to wszystko c.uj. jak dziecko będzie mieć naście lat to jest hardcore.

Nie ma czegoś takiego jak najtrudniejszy wiek. Każdy etap ma swoje uroki i swoje koszmarki. Mam syna, który ma 8 lat i ciężko czasem jest wytłumaczyć mu dlaczego on czegoś nie może, a koledzy z klasy mogą. Mam córkę 6-cioletnią i ma tym etapie sprawdza na co może sobie pozwolić. Mam drugą córkę 5 m. i poza nocnymi pobudkami często nie wiem o co jej chodzi, kiedy płacze. Mimo to wszyscy się kochamy i jesteśmy szczęśliwi, a od obcych i znajomych słyszę, że mam dobrze wychowane fajne dzieciaki. 👍

U nas roczniaczka i czterolatka, która właśnie z przytupem weszła w bunt 4latka. Czegos takiego jeszcze nie przeżyłam 😆

Muszę powiedzieć że ja moim rocznym dzieckiem byłam zachwycona. Dwuletnim jestem zachwycona i przerażona zarazem 😅 Strach pomyśleć, co będzie dalej.